درگیری تازه میان نیروهای طالبان و جبهه مقاومت ملی در منطقه کهگدای ولسوالی نهرین، بار دیگر توجه‌ها را به وضعیت شکننده امنیتی در شمال افغانستان جلب کرده است. این رویداد نه‌تنها یک برخورد نظامی محدود، بلکه نشانه‌ای از استمرار مقاومت و شکنندگی حاکمیت طالبان در برخی مناطق است.
بر اساس گزارش منابع محلی، شامگاه سه‌شنبه حوالی ساعت ۹ شب، طالبان به مواضع نیروهای جبهه مقاومت در منطقه کهگدای حمله کردند. تیراندازی نزدیک به یک ساعت ادامه داشت و فضای منطقه را متشنج ساخت. تاکنون هیچ آمار رسمی از تلفات منتشر نشده و جبهه مقاومت نیز وقوع درگیری یا کشته شدن افرادش را تأیید نکرده است.
منطقه کهگدای پیش‌تر نیز شاهد درگیری‌های خونین بوده است. در هشتم سرطان سال گذشته، دو فرمانده جبهه مقاومت به نام‌های عبدالصمد کهگدای و خیرالله در همین منطقه جان باختند. این پیشینه نشان می‌دهد که کهگدای نه‌تنها از نظر جغرافیایی بلکه از نظر نمادین برای هر دو طرف اهمیت دارد.
درگیری اخیر را می‌توان در چارچوب تلاش طالبان برای تثبیت کنترل بر مناطق دارای مقاومت فعال تحلیل کرد. ولسوالی نهرین و مناطق اطراف آن، به‌ویژه در ولایت‌های شمالی، همواره بستر فعالیت گروه‌های مخالف طالبان بوده‌اند. حمله به کهگدای ممکن است بخشی از یک راهبرد گسترده‌تر برای سرکوب کانون‌های مقاومت باشد.
از سوی دیگر، واکنش جبهه مقاومت—هرچند تاکنون رسمی نشده—می‌تواند نشان‌دهنده‌ی ادامه‌ی توان عملیاتی این گروه در برابر طالبان باشد. سکوت رسانه‌ای مقاومت نیز ممکن است ناشی از ملاحظات امنیتی یا تلاش برای مدیریت روایت باشد.
ادامه‌ی چنین درگیری‌هایی می‌تواند به بی‌ثباتی بیشتر در ولایت بغلان منجر شود. در شرایطی که طالبان تلاش دارند چهره‌ای از ثبات و کنترل ارائه دهند، وقوع درگیری‌های مکرر در مناطق شمالی می‌تواند این تصویر را خدشه‌دار کند. همچنین، افزایش تنش‌ها ممکن است بر وضعیت غیرنظامیان، روندهای امدادرسانی، و تلاش‌های صلح تأثیر منفی بگذارد.
درگیری اخیر در کهگدای را نمی‌توان صرفاً یک حادثه‌ی محلی دانست. این رویداد بخشی از یک پازل پیچیده‌تر است که نشان‌دهنده‌ی استمرار مقاومت، شکنندگی امنیت، و رقابت بر سر مشروعیت و کنترل در افغانستان پساطالبان است. رصد دقیق تحولات این منطقه می‌تواند به درک بهتر از آینده‌ی سیاسی و امنیتی کشور کمک کند.