تجار ملی یا خائنان ملی؟!

در دو دهه گذشته، گروهی از تاجران پرنفوذ با سوءاستفاده از عنوان «تجار ملی»، به غصب زمین‌های دولتی، فساد مالی و همکاری با جریان‌های افراطی پرداخته‌اند. آنان نه‌تنها در نظام جمهوریت پیشین، بلکه در دوره امارت طالبان نیز با پرداخت باج و رشوه، به فعالیت‌های غیرقانونی و ضدملی ادامه دادند.

خداوند متعال و مهربان، دیر یا زود انتقام می‌گیرد؛ و او منبع عدالت و حقانیت در جهان است.

تجار ملی، که در حقیقت خائنان ملی‌اند، در بیست سال نظام جمهوریت پیشین به رهبری حامد کرزی و اشرف غنی، در چارچوب دولتی فاسد، متعصب و غیرانسانی، از طریق شبکه‌های ثروت و قدرت، دست به غصب زمین‌های دولتی و ملی زدند. آنان با سوء‌استفاده از عنوان «خصوصی‌سازی»، شهرک‌های به‌اصطلاح مدرن و جهانی ساختند؛ اما در واقع هیچ رحم و مروتی نسبت به ملت مظلوم روا نداشتند.

این تجار، که در اصل خائنان ملی کشورند، در چهار سال گذشته به مقامات امارت طالبان ماهانه از یک لک دالر تا یک میلیون دالر باج پرداخت می‌کردند. آنان با شبکه حقانی، به‌ویژه با خلیل حقانی (کاکای سراج‌الدین حقانی)، در ارتباط بودند و به او رشوت می‌دادند تا از اموال و دارایی‌های بادآورده‌شان حمایت سیاسی و اقتصادی کند.

اما پس از کنار رفتن حقانی‌ها از قدرت، به‌ویژه پس از کشته شدن خلیل حقانی، حلقه قندهار به رهبری ملا هیبت‌الله نقش شبکه حقانی را تضعیف کرد. تجار فاسد در سایه حمایت خلیل حقانی به فعالیت‌های غیرمشروع خود ادامه دادند. آنان در عوض پرداخت باج، تملق و چاپلوسی نیز می‌کردند؛ و حتی طالبان را به شراکت در پروژه‌های ناتمام خود ترغیب می‌نمودند.

برخی از این تاجران خائن، پا را فراتر نهاده و وظیفه جاسوسی، اغفال و به دام انداختن اعضای مقاومت ملی در ولایات مختلف، به‌ویژه پنجشیر، اندراب، بدخشان و بغلان را بر عهده داشتند. در مقابل این اعمال خائنانه، از سوی امارت اسلامی از پرداخت مالیات در مورد زمین‌ها، شهرک‌ها و خانه‌های خود معاف می‌شدند.

حتی شماری از این تجار، اجساد مردگان خود را از خارج به داخل کشور انتقال دادند؛ تا از طریق مراسم خاک‌سپاری، زمینه ارتباط و معامله با مقامات کلیدی طالبان را فراهم کنند. آنان در چهار سال گذشته، زیر سایه شبکه خلیل حقانی، به‌ویژه کاکای مرحوم سراج‌الدین حقانی، به فساد، ثروت‌اندوزی و فعالیت‌های غیراخلاقی ادامه دادند.

تجار ملی، که در اصل خائنان ملی‌اند، در ازای ادامه تجارت و فعالیت‌های خود، از هیچ معامله غیراخلاقی فروگذار نکردند — معاملاتی که زبان از گفتن آن شرم دارد؛ و انسان از شنیدن آن آرزوی مرگ می‌کند.

در نهایت، مقامات امارت طالبان نه‌تنها پول آنان را گرفتند؛ بلکه آبرو و اعتبارشان را نیز در جامعه سلب کردند. و در پایان، زمین‌ها، شهرک‌ها، بانک‌ها و خانه‌های‌شان را مصادره نمودند.

در پایان، به ضرب‌المثل معروف فارسی اشاره می‌کنیم: «بار کج به منزل نمی‌رسد» و نیز به اصل حقوقی شناخته‌شده: «کلّ ما هو یُبنی علی الباطل، فهو باطل»

  • دکتر خالدین ضیایی؛ رئیس اندیشکده تعلیمی ملت افغانستان
peg5z